ก่อนลาออกเราจะนึกถึงเป้าหมานอันยิ่งใหญ่ แต่..ลาออกมาแล้ว ฉันขอตามใจตัวเองก่อนก็แล้วกัน เรื่องนี้ส่งผลเสียหายกับชีวิตอย่างไร ติดตามอ่านได้เลยครับ

เมื่อวานผมกับโค้ชตุ๊กตาไปที่ห้างแห่งหนึ่งซื้อเลนส์สำหรับมาถ่ายทำคลิป ระหว่างทางโค้ชตุ๊กตาเล่าถึงเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งลาออกจากสายการบินมาทำงานธุรกิจเครือข่าย

เธอเล่าว่า เพื่อนคนนี้เมื่อลาออกจากงานประจำพร้อมความฝันสร้างธุรกิจเงินล้าน พอลาออกจริงๆสิ่งที่เกิดขึ้นตรงกันข้าม เขานอนตื่นสายและไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันทั้งวัน ดูๆไปเหมือนคนเพิ่งอิสรภาพอยากทำตามใจตัวเอง อยากตื่นสายๆไม่ทำอะไรเลยเพราะตื่นเช้ามาตั้งแต่ทำงานประจำหลายสิบปี

พอทำตามใจตัวเองบ่อยเข้าก็เลิกนิสัยนั้นไม่ได้เพราะจิตใต้สำนึกเข้าใจผิดว่า อันนี้แหละ..ความสำเร็จเกิดขึ้นแล้ว เพราะเราตั้งเป้าเอาไว้ว่าอยากสบายๆไม่ต้องทำอะไรเลยใช้เงินไปเรื่อยๆ เพียงแต่…เงินที่ใช้หลังจากลาออกมันมีจำกัด แถมยังเอาเงินก้อนไปลงทุนแล้วไม่ขยันอีกต่างหาก อย่างนี้ก็หมดสิครับ

โค้ชตุ๊กตาเล่าว่า ไม่นานเพื่อนคนนั้นก็เจออุปสรรคชีวิตมากมาย ทั้งเลิกกับคนรัก งานขายก็ไม่เป็นไปอย่างที่ใฝ่ฝัน ท้ายที่สุดคอนโดก็ถูกยึดไป

หลังจากนั้นได้รู้จักกับพี่ผู้หญิงคนหนึ่ง ทำงานประจำและคิดจะลาออกมาทำงานขายเพื่อความร่ำรวย โค้ชตุ๊กตาจึงบอกด้วยความหวังดีว่า “ถ้าพี่เคยตื่นเช้ายังไงก็ให้ทำอย่างนั้นหลังลาออกจากงานประจำ”  เธอนำอดีตของเพื่อนคนเดิมมาเป็นบทเรียนแนะนำเพื่อนที่รู้จักใหม่

ผ่านไปไม่กี่เดือน พี่คนนั้นก็บอกว่า “มันจริงอย่างที่ตุ๊กตาบอกพี่เลย” สิ่งที่เกิดขึ้นคือเธอนอนตื่นสายและเลือกทำทุกอย่างตามใจตัวเอง แค่เชื่อว่าอาชีพที่เลือกกับสินค้าที่ขายจะพาชีวิตให้สำเร็จง่ายกว่าเดิม 

ผมอยากจะบอกว่ามีคนคิดอย่างนี้เต็มโลกเลย เพราะเราตั้งเป้าหมายสูงสุดไว้ที่ความขี้เกียจ

วินัย กล้าหาญ อดทน ส่วนผสมสำคัญของทุกความสำเร็จ คนส่วนใหญ่ถูกปลุกเร้าให้กล้าลงทุน กล้าลาออก กล้าทำในสิ่งที่ไม่เคยทำเพื่อการยอมรับ เงินทอง ความสำเร็จ แต่น้อยคนจะไปถึงฝั่งฝันเพราะไม่เคยทำงานด้วยความรัก เคยแต่ถูกบังคับจนเคยชิน

แม้ไปทำงานประจำตรงเวลาแต่ตอนลาออกมาต้องเป็นนายตัวเอง หากบริหารเวลาหรือบังคับใจตนไม่ได้ ประตูแห่งความล้มเหลวจะเปิดต้อนรับทันที 

ทุกคนมีช่วงเวลาทำเรื่องไม่สำคัญไร้สาระทั้งนั้น ท่านผู้ว่ากรุงเทพฯคนล่าสุดพูดได้น่าสนใจว่า ท่านเน้นเรื่องการบริหารเวลา

เน้นทำเรื่องที่สำคัญที่สุดก่อนในแต่ละวัน เรื่องสำคัญนั้นต้องเกี่ยวข้องกับเป้าหมายสูงสุดที่ต้องการบรรลุ..ไม่ใช่ทำเพราะอยากทำ ทำเพราะคิดว่าสำคัญ ทำตามใจตัวเองโดยไม่สนใจว่าเกี่ยวข้องกับผลลัพธ์หรือไม่

สังเกตดูนะครับในแต่ละวันมีช่วงเวลาใดที่เราปล่อยใจให้ฟุ้งซ่าน เวลาไหนที่เราทิ้งเวลาสำคัญไปเปล่าๆไม่เกิดอะไรเลย ไม่ได้บอกว่าต้องทำงานตลอดเวลาจนไม่ต้องพักผ่อนนะครับ

ชีวิตเป็นศิลปะที่ผสมกับตรรกะ คิดข้างเดียวไม่ได้ต้องใช้จินตนาการ ความรู้สึก และวินัยในการเกลี้ยกล่อมตัวเองให้ทำในสิ่งที่ควรทำด้วยจึงประสบความสำเร็จครับ

🙏❤️