หลังจากมองหาทำเลเพื่อมีบ้านสักหลัง ตอนแรกอยากได้บ้านที่เพชรบุรีเพราะคิดว่ามันใกล้ทะเล แต่ไม่นานมานี้โค้ชตุ๊กตาบอกว่าได้สัญญาณมาว่า บ้านน่าจะอยู่ชานเมืองที่กรุงเทพฯมากกว่า

จากนั้นวันสองวัน..ผมนึกขึ้นได้ถึงความใฝ่ฝันเมื่อ 10 กว่าปีก่อน ตอนนั้นทำธุรกิจเครือข่าย ผมเคยฝันถึงภาพห้องเรียนวิชาชีวิต มีผู้คนนั่งเรียนวิธีสร้างความสำเร็จกันเนืองแน่น พอนึกถึงภาพนั้นอีกครั้งมันเกิดพลังความสุขผุดขึ้นมาเยอะมาก

ถ้าความใฝ่ฝันของใครก็ตาม..สอดคล้องกับอัจฉริยภาพแห่งจักรวาล ทุกสิ่งที่ต้องการจะเกิดขึ้นอย่างมหัศจรรย์ มันคือชีวิตทีทำน้อยและได้เยอะ ได้เกินความคาดหวังเสมอ

ขอทำความเข้าใจอีกหน่อยนึงนะครับ เมื่อเอ่ยถึงคำว่า มหัศจรรย์ คุณอาจจะคิดว่าคนผู้นั้นอยู่เฉยๆไม่ต้องทำอะไร..ก็ได้รับสิ่งที่ต้องการ อันนี้เป็นความเข้าใจผิด

ความจริงเรื่อง..วิธีสร้างความมหัศจรรย์ให้เกิดขึ้นกับชีวิต มันมีส่วนท้าทายที่สุดคือการปรับเจตนารมณ์ของคุณให้สอดคล้องกับอัจฉริยภาพแห่งจักรวาล จะทำเช่นนั้นได้คุณต้องสลายอัตตาให้เหลือน้อยมาก น้อยพอที่จะสัมผัสการมีอยู่ของพลังสูงสุดซึ่งเป็นหนึ่งเดียวทั้งจักรวาลที่เรียกว่า GOD

คุณอาจจะเริ่มต้นง่ายๆด้วยการเป็นผู้ให้รอยยิ้มกับตัวเองเพิ่มขึ้น บอกรักตัวเอง ชื่นชมตัวเองเมื่อสำเร็จหรือผิดพลาด แค่เรื่องนี้อย่างเดียวก็หาคนทำต่อเนื่องน้อยมาก ส่วนใหญ่คิดว่าตัวเองไม่ดีพอ ไม่คู่ควร สมน้ำหน้าแล้วที่เป็นอย่างนี้

เวลาล้มเหลวคุณควรพูดกับตัวเองใหม่ว่า “ไม่เป็นไรนะ ฉันเข้าใจว่าฉันเองไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรให้มันดีกว่านี้..เรามาเริ่มต้นกันใหม่ดีกว่า” จากนั้นก็ยิ้มและโอบกอดตัวเอง

ผมเคยอ่านบทสัมภาษณ์คุณเบิร์ด ธงไชย เกี่ยวกับการใช้ชีวิตให้เป็นดาวค้างฟ้า คุณเบิร์ดเล่าเคล็ดลับว่า ทุกเช้าที่ว่ายน้ำในสระส่วนตัว เขาจะมองพื้นที่รอบๆบ้านอย่างชื่นชม แล้วบอกว่าตัวเองว่า..”เบิร์ดเก่งมาก นี่นะ..ทุกสิ่งทุกอย่างที่เห็นเป็นเพราะเบิร์ดสร้างสรรค์ขึ้นมาทั้งนั้น”

เขาว่ายน้ำด้วยความรู้สึกนี้ จากนั้นก็พูดขอบคุณทุกสิ่งเริ่มจากตัวเองตลอดทั้งวัน หากคุณทำแบบนี้ได้มากพอโอกาสที่จะสร้างความมหัศจรรย์มีสูงมากครับ

มาถึงขั้นตอนสำคัญ วิธีทำเจตนารมณ์ของตัวเองให้สอดคล้องกับจักรวาลหรือพลังงานสูงสุด

ขอให้พิจารณาว่าสิ่งที่ กำลังทำ ตั้งใจจะทำ อยากทำ มีผู้คนจำนวนมากได้รับประโยชน์ด้วยหรือไม่ หรือทำเพื่อความรวยของตัวเองเป็นหลักแล้วเอาคนอื่นบังหน้า ตรงนี้แหละที่ส่วนใหญ่แยกออกจากกันไม่เป็น

ผมเองก็เคยเป็นนะครับ คิดว่าสิ่งที่ทำ.ทำเพื่อคนอื่นแท้ๆ แต่ตอนที่มองไม่เห็นตัวเอง..เจตนารมณ์มันปนกันไปหมด กว่าจะรู้ว่าที่ทำทั้งหมดแค่ให้ตัวเองรอดและร่ำรวยเท่านั้น คนอื่นกลายเป็นเพียงเครื่องมือให้เราไต่ขึ้นที่สูง ไม่ได้หวังช่วยเหลือให้กำลังใจเขาจริงๆ เพราะตอนนั้นผมเข้าไม่ถึงความจริงใจของการเป็นผู้ให้แบบที่จักรวาลให้พวกเราทุกคน

มิน่า..ชีวิตทำไมชีวิตช่วงนั้นมันเหนื่อยเหลือเกิน กว่าจะได้ความสำเร็จสักอย่างหนึ่งมันใช้ทั้งแรงกาย แรงใจ ใช้เวลาสิ้นเปลืองเหลือเกิน ทั้งหมดเพราะ..มีเส้นผมบังภูเขาที่เป็นความสำเร็จของเรา

เส้นผมที่ว่านี้ก็คือ..อัตตาตัวเบ่อเริ่มของผมนั่นเอง.

🙏❤️